فارس من |صاحب خانه ای که دلگرمیِ اجاره نشین ها است!/خانه ام را با خدا معامله می کنم نه مستاجر

پنج سال پیش اولین نگرانی ام بعد از خوانده شدن خطبه عقد پول پیش خانه بود! نگرانی ای که شاید بیشتر جوان های در شرف ازدواج دچارش هستند.

هر چی حساب و کتاب می کردم هیچ جوره نمی شد که نمی شد.

- گروه زندگی؛زینب نادعلی:سوار تاکسی می شوم.

بعد از سلام، راننده  می پرسد: خانم کجا بروم؟ کاغذی را نشانش می دهم.

نیم نگاهی می انداز روی کاغذ و همانطور که به روبه رو چشم دوخته می گوید: خب؛ اتوبان شهید محلاتی، خیابان شاه آبادی شمالی.

نیم ساعت دیگر آنجا ایم.

نگاه می کنم به ساعت مچی ام، خوب است.

اینطور که راننده می گوید حتی چند دقیقه زودتر از آنکه قول داده بودم می رسم.

از تاکسی که پیاده می شوم گرمای هوا می نشیند روی صورتم.

چشم می چرخانم و پلاک خانه را پیدا می کنم.

خانه ای پر برکت که دلگرمی اجاره نشین ها است.

چند دقیقه بعد روبه روی یک ساختمان سه طبقه ی نوساز، پشت یک در سفید رنگ می ایستم.

قبل از اینکه زنگ را فشار دهم.

مغازه ای که در مجاورت ساختمان قرار دارد نگاهم را به خود جلب می کند.

یک مغازه قدیمی که روی تابلو زرد رنگ بالای درِ ورودی اش نوشته شده سیم پیچی الکتروموتور حاج علی نگاهم از روی تابلو سر می خورد و جلب می شود به مردی که پشت پیش خوان ایستاده! حدودا 60 ساله به نظر می رسد.